De keuze van het andere geslacht stelt eisen aan beide partners. De man zoekt in de eerste plaats een jong en gezond lichaam, de vrouw zoekt status en voorspoed, en pas daarna gezonde genen. Iedere kandidaat rangschikt de anderen en maakt een soort ladder waarop alle kandidaten een plaats krijgen. Iemand probeert altijd een verbond aan te gaan met een kandidaat die op zijn minst op dezelfde hoogte en het liefst hoger op de ladder staat. De meest aantrekkelijke kandidaten kiezen elkaar eerst, daarna de op één na aantrekkelijkste, enzovoort. We zijn realisten: we kennen onze relatieve plek ten opzichte van concurrenten en kandidaten nauwkeurig en handelen binnen de grenzen van wat haalbaar is, zonder te veel sporten in één keer over te slaan. Deze rangorde zorgt ervoor dat de mannen en vrouwen alleen de meest geschikte partners in beeld krijgen. Toch dromen we van een betere positie, wat zich onbewust uit in gedrag waarbij we concurrenten omlaag praten en onszelf omhoog ("Ik snap niet waarom ze hem kiezen, ik ben veel beter..."), met als enig doel onze positie op de voortplantingsladder te verhogen.
Onze positie bepaalt niet alleen de partnerkeuze, maar staat ten dienste van een dieperliggend doel: overleving en het vervullen van onze levensmissie.16.3-1Zie ook: https://alforto.nl/web/hetschipvantheseus Zo maakt ze iemand uniek en onderstreept diens belangrijke bijdrage aan sociale en familiale banden. Onze positie op de ladder van partnerkeuze bepaalt in grote mate onze identiteit.
...
Een belangrijke drager van onze identiteit is onze naam. Zonder een unieke aanspreekvorm kan een persoon geen stabiele identiteit opbouwen. De naam is essentieel voor de erkenning en bevestiging van het unieke individu. Het belang van de naam komt naar voren in het verhaal van het Chinese meisje zonder naam.
In een Chinees dorp leefde een meisje dat nooit een echte naam had gekregen. Zelfs haar ouders, druk met het dagelijks overleven, noemden haar nooit bij een eigen naam. Ze riepen haar altijd met "Hé, jij daar!" (in het Chinees: "哎，那个孩子!") als ze haar aandacht wilden. Ook de dorpelingen, leraren en andere kinderen spraken haar zo aan. Ze was voor iedereen gewoon "dat meisje", "die daar", of "kind, kom eens hier".
Jarenlang groeide ze op zonder een klank die haar uniek maakte. Als mensen haar riepen, reageerde ze wel, maar ze voelde zich nooit echt aangesproken; alsof ze een schaduw was, een voorwerp zonder vorm. Ze had geen gevoel wie ze was. Ze had geen naam om zichzelf te identificeren. Wie was ze eigenlijk?
Toen ze ouder werd, bemerkte ze dat ze moeite had met het nemen van beslissingen, het dromen over de toekomst en het aangaan van relaties. Ze voelde zich leeg, alsof ze geen fundament had om op te bouwen. Op school presteerde ze slecht, niet omdat ze dom was, maar omdat ze geen motivatie had: waarom zou ze haar best doen als niemand, zelfs zijzelf, haar als een echt persoon zag?
Tot op een dag een reizende leraar haar het belang van een naam uitlegde. "Een naam is als een zaadje," zei hij. "Het geeft je wortels, een plaats in de wereld. Zonder naam ben je als een blad in de wind: je weet niet waar je hoort." Het meisje snapte opeens haar worsteling met haar rol en haar toekomst.
Het belang van een naam werd haar duidelijk. Ze besloot zelf een naam te kiezen: Lian (莲), wat "lotusbloem" betekent. Het staat voor kracht, innerlijk ontwaken en harmonie. Hierna begon ze zichzelf te zien als iemand met waarde, met een verleden en een toekomst. Het was niet genoeg om de littekens van haar jeugd te helen, maar het gaf haar wel een fundament voor de toekomst: een identiteit om op te bouwen.
Het verhaal illustreert dat erkenning cruciaal is voor een goede identiteit Een naam is een symbolische toegangspoort tot menswording. Zonder naam ontbreekt een sociale spiegeling. Het kind krijgt geen terugkoppeling over wie het is. Bovendien ontstaat verwarring over het zelf en een ander. De grens tussen ‘ik’ en ‘niet-ik’ blijft vaag.
Menselijk gedrag valt goed te verklaren vanuit het doel van de persoon, de acties en de waarnemingen. Hierbij speelt de identiteit een fundamentele en onmisbare rol, omdat deze fungeert als de regisseur en de rode draad van iemands 'levensfilm' en de basis vormt voor het kiezen van doelen en daarmee het bepalen van gedrag.
Comments